Δεν μας ενδιαφέρει τι απέγινε μετά την υποδοχή για την οποία απλώθηκε το κόκκινο χαλί για να υποδεχθεί τους ήρωες της 88ης απονομής της Χολυγουντιανής παρηκμασμένης κουλτούρας. Επειδή τα Όσκαρ δεν αποτελούν απλώς έναν ανταγωνισμό Τέχνης. Πόσοι όμως ασχολούνται με τις φυλετικές προεκτάσεις γύρω από την μεγάλη αυτή αμερικανική βιομηχανία;

Ο Michael J. Brewer, από τις στήλες της ιστοσελίδας «TalkPoverty.org» που αναδημοσιεύθηκε στο αμερικάνικο προοδευτικό περιοδικό «ΤΗΕ ΝΑΤΙΟΝ», προσπαθεί να απαντήσει με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο σε ένα ερώτημα που ο ίδιος υποβάλει για την διεθνώς προβαλλόμενη εκδήλωση αυτής της «γκλαμουριάς».

Ποιά είναι η πραγματική αξία των βραβείων της Ακαδημίας – φρουρού της Κινηματογραφικής Βιομηχανίας, που και φέτος προτίμησε να αγνοήσει οποιανδήποτε έγχρωμη υποψηφιότητα; Μήπως διακρίνουμε περίπτωση ξεκάθαρου ρατσισμού;

Αλλά πρόκειται για μια παλιά ιστορία διακρίσεων της ελίτ του Χόλυγουντ.

Από τα 414 σημαντικότερα φιλμς και TV shows, που προβάλλονται στις ΗΠΑ, μόλις το ένα τρίτο από αυτά έχουν για πρωταγωνίστρια γυναίκα και μόλις το 28,3% αναφέρεται σε προβλήματα της μειονότητας.
Τα προβλήματα διαχωρισμού χρώματος από την κινηματογραφική βιομηχανία του Χόλυγουντ δεν είναι καινούργια.

Το ερώτημα γιατί δεν αναγνωρίζεται η συμμετοχή των έγχρωμων ηθοποιών που αναγκάστηκαν να δημιουργήσουν τον δικό τους σύνδεσμο βραβείων για έγχρωμους [National Association for the Advancement of Colored People (NAACP) Image Awards] είναι πολύ παλιό στις ΗΠΑ. Πηγάζει από τη συνεχιζόμενη περιθωριοποίηση των έγχρωμων κοινοτήτων, παρ΄όλο που η εκλογή ως προέδρου είχε δείξει στον κόσμο ότι κάτι άλλαξε στο νέο Κόσμο.

Σε έρευνα που δημοσιοποιήθηκε λίγες ημέρες πριν την απονομή των Όσκαρ η «Επικοινωνία και Δημοσιογραφία» (Communication and Journalism) οργανισμός που περιλαμβάνει ποικιλία κινηματογραφικών και τηλεοπτικών εταιρειών (και τις 10 μεγαλύτερες 10 εταιρείες Μέσων — από τη Disney ως τη Netflix — έδωσε πολύ κακό βαθμό στα κινηματογραφικά στούντιο και στις περισσότερες εταιρίες τηλεοπτικών παραγωγών. Επικρίνοντας για δεύτερη συνεχή χρονιά τις προτάσεις για βράβευση με Όσκαρ αποκλειστικά λευκών ηθοποιών. Ένας βαθύ διαχωρισμό σε μια μεικτή αμερικανική κοινωνία.

Θα έπρεπε στο εξής να αποκαλούνται «μόνο για Λευκούς Όσκαρ», υποστηρίζει ο καθηγητής Stacy L. Smith του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας λέγοντας ότι «δεν πρόκειται για φυλετική διάκριση αλλά για πολιτιστική κρίση».

Όσο για πίσω από την κάμερα τα στοιχεία είναι πιο χαρακτηριστικά: Οι σκηνοθέτες σε ποσοστό 87% είναι λευκοί. Οι σκηνοθέτες των τηλεοπτικών ειδήσεων είναι ακόμη περισσότεροι: 90.4 είναι λευκοί.

Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, μόλις 15.2% των σκηνοθετών είναι γυναίκες, 28.9% των συγγραφέων και 22.6% των κειμενογράφων τηλεοπτικών σειρών. Στην βιομηχανία του κινηματογράφου τα στοιχεία διάκρισης είναι πιο χαρακτηριστικά: Μόλις 3.4% των φιλμς σκηνοθετούνται από γυναίκες και μόλις δύο ήταν μαύρες γυναίκες . Η Ava DuVernay (“Selma”) και Amma Asante (“Belle”).

Το άσπρο ξέπλυμα των βραβείων Όσκαρ αποτελεί μια προσπάθεια οικονομικού αποκλεισμού των μαύρων καλλιτεχνών και των μαύρων εργαζόμενων γενικότερα στην κινηματογραφική βιομηχανία.
Θυμίζει κάποιες άλλες εποχές που το σύστημα κατάφορα, αλλά ξεκάθαρα, καταπίεζε τις έγχρωμες μειονότητες. Τώρα απλώς, προσπαθεί να τις υποτιμήσει.

www.styx.gr