Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προσέφυγε για δεύτερη φορά στο Δικαστήριο της ΕΕ-ΔΕΕ– και ζητεί την επιβολή προστίμου σχετικά με τους σταθμούς επεξεργασίας των αστικών λυμάτων του Θριάσιου Πεδίου» Συγκεκριμένα, η Επιτροπή ζητεί από το Δικαστήριο:

• Να διατάξει την Ελλάδα να καταβάλει στην Επιτροπή μια προτεινόμενη χρηματική ποινή 34.974,00 ευρώ ανά ημέρα καθυστέρησης στην εκτέλεση της πρώτης (C-119/02) από την ημέρα που θα εκδοθεί η απόφαση στην παρούσα υπόθεση μέχρι την ημέρα που θα έχει εκτελεστεί η πρώτη απόφαση.

• Να επιβάλει στην Ελλάδα την καταβολή ημερησίου κατ’ αποκοπή ποσού 3.828,00 ανά ημέρα από την ημέρα έκδοσης της πρώτης απόφασης έως την ημερομηνία που θα εκδοθεί η απόφαση στην παρούσα υπόθεση ή την ημερομηνία εκτέλεσης της πρώτης απόφασης εάν επέλθει νωρίτερα.

Η Υπόθεση

Η οδηγία 91/271/ΕΟΚ για την επεξεργασία των αστικών λυμάτων απαιτεί την ύπαρξη αποχετευτικού δικτύου για τα αστικά λύματα που καταλήγουν σε ευαίσθητες περιοχές. Το άρθρο 5 επιβάλλει τα αστικά λύματα να αποτελούν το αντικείμενο επεξεργασίας αυστηρότερης αυτής της δευτεροβάθμιας επεξεργασίας πριν από την απόρριψή τους στις ευαίσθητες περιοχές, το αργότερο μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1998 για τους οικισμούς με ι.π. άνω των 10 000. Ο κόλπος της Ελευσίνας έχει χαρακτηριστεί ευαίσθητη περιοχή ήδη από το 1999.

To 2000, η Επιτροπή είχε ζητήσει από τις ελληνικές αρχές στοιχεία σχετικά με τα μέτρα που είχαν λάβει για την εφαρμογή της οδηγίας. Οι ελληνικές αρχές της διαβίβασαν λεπτομερή στοιχεία, ωστόσο, για την περιοχή του Θριασίου Πεδίου (όπου συγκαταλέγονται οι οικισμοί της Ελευσίνας, του Ασπρόπυργου, της Μαγούλας και της Μάνδρας), αναγνώρισαν την ανυπαρξία συστήματος επεξεργασία λυμάτων και αναφέρθηκαν στις προσπάθειες ολοκλήρωσης σχετικού σχεδίου, σύμφωνα με το οποίο οι προγραμματισμένες εγκαταστάσεις δεν αναμένονταν να λειτουργήσουν πριν το 2004.

Το 2002 η Επιτροπή προσέφυγε ενώπιον του ΔΕΕ (υπόθεση C-119/02) το οποίο αναγνώρισε ότι η έλλειψη αποχετευτικού δικτύου αστικών λυμάτων στην περιοχή του Θριασίου Πεδίου στοιχειοθετεί παράβαση,

Η απόφαση που εκδόθηκε από το Δικαστήριο στις 24 Ιουνίου 2004, ‘έχει ως εξής:

– “Η Ελληνική Δημοκρατία, μη λαμβάνοντας τα αναγκαία μέτρα για την εγκατάσταση αποχετευτικού δικτύου των αστικών λυμάτων της περιοχής του Θριασίου Πεδίου και μη υποβάλλοντας σε επεξεργασία αυστηρότερη της δευτεροβάθμιας τα αστικά λύματα της περιοχής αυτής πριν από την απόρριψή τους στην ευαίσθητη περιοχή του κόλπου της Ελευσίνας, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τα άρθρα 3, παράγραφος 1, δεύτερο εδάφιο, και 5, παράγραφος 2, της οδηγίας 91/271/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1991, για την επεξεργασία των αστικών λυμάτων, όπως τροποποιήθηκε με την οδηγία 98/15/ΕΚ της Επιτροπής, της 27ης Φεβρουαρίου 1998. Καταδικάζει την Ελληνική Δημοκρατία στα δικαστικά έξοδα”.

Το 2004 η Επιτροπή ζήτησε πληροφορίες από τις ελληνικές αρχές σχετικά με τα μέτρα που έλαβαν για να εκτελέσουν την απόφαση του ΔΕΕ. Η συμμόρφωση με την απόφαση αυτή θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί μέσω της υλοποίησης διαφόρων σχεδίων:

• Τη δημιουργία ενός κέντρου επεξεργασίας των EUR (CTEUR),
• Την κατασκευή «κύριων» αγωγών (για το δίκτυο των αστικών λυμάτων) ή «βασικού δικτύου»,
• Την κατασκευή των αγωγών (για το δίκτυο των αστικών λυμάτων) ή «δευτερεύοντος δικτύου»,
• Τη σύνδεση των διαφόρων κατοικιών/βιομηχανιών της περιοχής (των δήμων Ασπρόπυργου, Ελευσίνας, Μάνδρας, Μαγούλας) με το δίκτυο των αστικών λυμάτων, ή «τριτοβάθμια δίκτυα».

Οι αρμόδιες ελληνικές αρχές, ενημέρωσαν την Επιτροπή ότι το μεγαλύτερο μέρος του συνολικού σχεδίου θα έπρεπε να ολοκληρωθεί έως το τέλος του 2010. Το βασικό δίκτυο ήταν σε στάδιο κατασκευής, το δευτερεύον δίκτυο έχει ολοκληρωθεί κατά 45% και το τριτοβάθμιο δίκτυο είναι υπό κατασκευή. Οι αρχές ισχυρίζονταν ότι το CTEUR θα μπορούσε να συλλέγει τα αστικά λύματα του συνόλου του πληθυσμού της περιοχής πριν από το τέλος του 2010. Όσον αφορά το κύριο δίκτυο, θα καλύπτει το 100% του πληθυσμού των δήμων Ασπρόπυργου και Μάνδρας, Μαγούλας και 2/3 της Ελευσίνας (σωρευτικά περίπου 90% για τους 4 δήμους). Ο υπόλοιπος πληθυσμός θα μπορούσε να καλυφθεί έως τις 30 Απριλίου 2011.

Το 2012, οι ελληνικές αρχές ενημέρωσαν την Επιτροπή ότι το CTEUR λειτουργούσε από τις 27 Ιουλίου 2012 αλλά το δευτερογενές και τριτογενές δίκτυο δεν είχε ακόμη ολοκληρωθεί (αναμένονταν στο τέλος Μαρτίου 2013). Όσον αφορά το δευτερεύον δίκτυο θα είχε σχεδόν ολοκληρωθεί, με εξαίρεση ένα μέρος του Δήμου Ελευσίνας («Κάτω Ελευσίνα») όπου οι εργασίες καθυστέρησαν λόγω αρχαιολογικών ευρημάτων. Οι αρχές διαβίβασαν επίσης στοιχεία για να αποδείξουν (τριτοβάθμια επεξεργασία για τα ευρώ που συλλέγονται) τη σύννομη λειτουργία της εγκατάστασης.

Η Επιτροπή, ωστόσο, μετά και από άλλες επαφές και διαβουλεύσεις με την ελληνική πλευρά, εκτίμησε, τελικά, πως παρά την πάροδο 12 ετών από την πρώτη καταδικαστική απόφαση, η Ελλάδα δεν την έχει ακόμη πλήρως εκτελέσει και κατέθεσε τη δεύτερη προσφυγή στο ΔΕΕ κατά της Ελλάδας.

                                                                                   Μαρ.Κ

• ΦΩΤΟ: thriasiofoto.blogspot.gr