Η ατμόσφαιρα που δημιούργησε η συνάντηση του προέδρου Τραμπ με τον Βορειοκορεάτη ηγέτη Κιμ και η περιβόητη συμφωνία  επίλυσης  του Μακεδονικού έχει υποβαθμίσει την σημασία του φιάσκου της διάσκεψης των G-7.

Άλλη μία ένδειξη πως ο Αμερικανός πρόεδρος σκοπεύει να μεταχειρίζεται τους συμμάχους του με χειρότερο τρόπο από τους εχθρούς του.

  Απομένει τώρα να φανεί κατά πόσον η Ευρώπη είναι σε θέση να επιδιώξει να απομονώσει τον Ντόναλντ Τραμπ ώστε να αποτρέψει τα απομονωτικά σχέδιά του που προκαλούν διεθνή οικονομική αναταραχή.

Η δημιουργία ενός νέου κόσμου –αν αυτό γίνει εφικτό- θα μπορέσει να σταματήσει την πορεία που καθορίζουν για την ώρα οι ΗΠΑ, σε κατεύθυνση που μόνο εκείνες συμφέρει.

Η άρνηση του Τραμπ να υιοθετήσει το ανακοινωθέν των G-7 στο Κεμπέκ, αποτελεί μία ακόμη απόδειξη ότι το ισχύον σύστημα βρίσκεται σε λάθος κατεύθυνση.

Ο ερευνητής και φιλόσοφος Slavoj Žižek  του Πανεπιστημίου της Λιουμπλιάνα, υποστηρίζει πως  «ο παρών οικονομικός κύκλος που είχε ξεκινήσει στις αρχές της δεκαετίας του 1970, φτάνει στο τέλος του. Ήταν εκείνο που ο Γιάνης Βαρουφάκης είχε αποκαλέσει «Παγκόσμιο Μινώταυρο» -την τρομερή οικονομική μηχανή που λειτουργούσε στην παγκόσμια οικονομία από τις αρχές του 1980 ως το 2008».

Ήταν τότε που οι ΗΠΑ γνώρισαν την οικονομική κρίση, όταν αντί να συμμαζέψουν το έλλειμμα αποφάσισαν ακριβώς το αντίθετο: Να το αυξήσουν! Έτσι το πλήρωσε ο υπόλοιπος κόσμος.

Η αυξανόμενη αρνητική εμπορική ανισότητα αποδεικνύει πως οι ΗΠΑ είναι το μη παραγωγικό αρπακτικό το οποίο τις περασμένες δεκαετίες ρούφηξε ένα δισεκατομμύριο δολάρια ημερησίως από τα άλλα κράτη για να αγοράσει καταναλωτικά αγαθά με την πρόφαση ότι έτσι ενισχύει να λειτουργεί η παγκόσμια οικονομία.

Μετά το 2008, το νέο-Σπαρτιάτικο οικονομικό σύστημα είχε αρχίσει να καταρρέει. Έτσι στην εποχή του Ομπάμα, ο Πολ Μπερνάκι, ο πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ προσπάθησε να δώσει νέα ώθηση με την προώθηση του πληθωριστικού αμερικάνικου δολαρίου ως παγκόσμιου νομίσματος για την αγορά αγαθών (συνεχίζοντας να τυπώνει χαρτιά).

Όμως ο Τραμπ διακήρυξε πως απαιτείται να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα διαφορετικά: «Να βελτιωθούν οι αδικίες εις βάρος των ΗΠΑ στο παγκόσμιο σύστημα». Αδιαφορώντας για την ανισότητα. Και ότι στην πραγματικότητα οι ΗΠΑ ‘λήστευαν’ την παγκόσμια αγορά πληρώνοντας με πληθωριστικό νόμισμα.

Έτσι φτάνουμε άραγε στο τέλος της μεταπολεμικής παγκόσμιας τάξης πραγμάτων;

  Βρισκόμαστε στην αρχή νέας εποχής;

Εάν καταρρεύσει η ισχύουσα κυριαρχία των Δυτικών, με την διάλυση της οικονομικής τους συμμαχίας, μήπως θα έρθει η σειρά της επικράτησης της αντίθετης άποψης που τόσο σθεναρά είχε καταπολεμηθεί;

Όπως έχει επισημάνει το SPIEGEL ONLINE, μετά την οικονομική κρίση του 2008, η καγκελάριος Μέρκελ είχε ελπίσει πως θα υπήρχε παγκόσμια συμφωνία να δαμάσει την καπιταλιστική αγορά «όπως ακριβώς η παγκόσμια κοινότητα είχε έρθει σε συμφωνία για την Παγκόσμια Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα το 1948, μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Κάτι που αναμφίβολα ουδέποτε ίσχυσε.

Όσο για τον Ντόναλντ Τραμπ, η Μέρκελ πιστεύει πως είναι ο άνθρωπος που θέλει να γυρίσει το ρολόι στην «ώρα μηδέν» δημιουργώντας αμφιβολίες για όλα εκείνα που ένωσαν τη Δύση επί δεκαετίες: Το ΝΑΤΟ, τις εμπορικές συμφωνίες και τα Ηνωμένα Έθνη.

Ο Τραμπ θέλει να έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο, χωρίς αντιρρήσεις.

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Δύση, ή τουλάχιστον αυτό που αντιπροσωπεύουν οι Μέρκελ, Τρυντώ και Μακρόν, οι Ιάπωνες και ο υπόλοιπος δυτικός κόσμος.

Έχει ιδιαίτερη σημασία η παρατήρηση του Γάλλου προέδρου Μακρόν: «Ουδείς ηγέτης αιώνιος», όπως έγραψε στο Twitter.

 Η μόνη απάντηση που μπορεί να δοθεί από την Ευρώπη, είναι να επιτύχει ν’ απομονώσει τον Τραμπ, κατορθώνοντας να αποκτήσει ισχυρότερη φωνή από της Ουάσινγκτον.

Είναι όμως αυτό δυνατόν; Μόνον αν γίνει κατανοητό από όλους και στις ΗΠΑ πως η πολιτική Τραμπ καταστρέφει την δυτική συμμαχία.

Πηγή: www.styx.gr